Mijn lieve lieve schat. Wat een verdriet dat je niet meer bij ons bent en dat we het nooit meer moeten accepteren en dat is zo moeilijk. Zo je best gedaan om te leven met Cushing en net toen we dachten dat het beter ging gaf je lijfje het op en moesten we veel te vroeg afscheid nemen.
Nooit meer je neusje bij het wakker worden tegen mijn neus voelen, nooit meer je felle blafje horen, nooit meer je koppie op mijn schouder, nooit meer je dragen als een baby, je nooit meer zien genieten van de zon op je blote buik, nooit meer je mooie grote glanzende ogen zien, nooit meer je mooie zachte vacht verzorgen, nooit meer mijn liedje voor jou zingen.
